ENSHEIM Homepage

4.5 Mundartgedichte und -geschichten auf Ensemma Pladd

9.  Grùmbìerbròòle-Zidd

Von Paul Glass (2003) 

’S Ensemma Pladd, dass härrd ma noch gäär,
awwa wie’s schinnd, ìsch’s fa mòncha aarich schwäär.
Ich will och de Òwend nìdd vamiese,
awwa dass muss ich och häid mòòl wiese.
Omm beschde meddeme klääne Gedichd,
ma kìnnd aa sòòn, meddera klään Geschichd,
die bassd aa gònns gudd in die Zidd,
wäll de Härbschd, däär ìschòò nìmmeh widd. 

Im Härbschd, dòò mìchd ma die Grùmbìere uss,
denòh gedd’s medd da gònns Blòòs enuss
enuss ùff’s Wiesje òlla ùffs Schdìgg,
ùnn fass scheene Wälla bruch ma e Schdurme Glìgg.
Ich wääß, ìehr Lied, ìehr dùnn’s schùnn varòòle:
ich schwäddse graad vùmm Grùmbìer(e)bròòle! 

Ma bruch nìdd vìel - wie gesaad: e Schdìgg,
ùnn Gweddschebòòmhols, schdìgga so digg,
dass gìdd e òònschdännich Flämmche ùnn e gùlli Glùùd,
ùnn nòheme scheene Rìngel Liona wärrd aa gelùùd.
Ùnn Käässchmeer ùnn Ziwwele, die bruch ma aa –
ùnn dònn noch e Sälwagebrännda – dass ischòò klaa!
Die Innlaalung kòmma dònn im Bläädche lääse,
ùnn halb Ensemm dùdd in die Lòngòhning scheese. 

Sowidd, so gùdd - doch hònna die Ussdrigg im „Bläädche“ gesìehn,
wänn nìdd, ich bringe se jeddse mòòl ùff die Biehn:
Grumbirbroode gedd de Ensemma FC,
wo kùmme die häär, die Bùwwe, oje?
Grumbierebrode genn die Pänsjonääre,
ei, bäi dänne mùssich mich aa beschwääre.
De FCS-Fänclub gedd gonns in die Volle,
die genn nämlich, ìehr Lied, zùmm Grumbierebrolle.
De Vochel schìeße die »Gränsschdääna« ab,
die genn Grumbeerebroole – färdich, ab!
Dass ma Beere aa bròòle kònn, hònnich noch nìdd gewìssd,
ùff da ònna Sidd hònnich’s aa nìdd vamìssd.
Awwa die »Gränsschdääna«, dass mùssich doch noch vazehle,
die dùnn jòò die Flämmchesgrùmbìere vòòrm Wòmmsche noch scheele!
Dòò gedda jòò de Nìschdel ùff – Mäinaschòmme! –
Allee hobb, ich fass emòòl ’s Wichdichschde sesòmme:
Die ääne, die kìnne dass Word nìdd richdich schriewe
ùnn die ònnarre, die mìsse die Ussschbròòch s’erschd noch iewe.
Nurre die Lied vùmm Obschd- ùnn Gaadebou,
die wìsse, wie’s hääschd – Òuwawòu! -
ùnn die genn, ich wìll’s och gäär varòòle:
Die genn noch richdich Grumbierebrole.

Dass hääschd, ìehr Lied, ùff alle Fäll
medd Lombdazismus, also gònns sicha meddeme „l“
Ob Dobbel-»O« òlla nùrre änns,
allezwei sìnnse allewää rächda wie känns.
Awwa ma brichd eijndlich – hònnich ìmma gemännd,
wäll’s jòò e »òò« ìsch, aa noch e Agzännd.
Doch dass, ìehr Lied, ìsch noch schdròmma se schriewe,
dòò mìssde die Schrifdfìehra jòò noch meh iewe.
Doch vielleichd kìmmd alles noch vìel wuschda,
awwa dònn ìsch’s wirglich zabbeduschda:
wänn im »Bläädche« – Wass gìld die Wedd ? –
irchendwònn »Einladung zum Kartoffelbraten« schdedd!

Dònn wärrd’s mìer gòns roulich, dònn härrd’s awwa ùff,
dòò gennich – nìdd gelòò - die gladd Wònnd enùff.
Dònn isch’s ball kabudd, ’s Ensemma Pladd –
dònn schbärre ma ab – ùnn wònnarre ab in die Schdadd!

Dissels Dieter bäim Grùmbìerbròòle in Glase Gaade

Anmerkung des Autors:

Das Gedicht ist eine Glosse auf die vielen unterschiedlichen Schreibweisen des Begriffs »Grùmbìer(e)bròòle«, die man alljährlich in den Ensheimer Vereinsnachrichten finden kann, wenn die Pressewarte ihre Mitglieder zum traditionellen »Kartoffelbraten« aufrufen.

Top | Mundartgedichte-Auswahl | Mundart-Auswahlseite | Inhaltsverzeichnis  

Bitte beachten Sie meine Datenschutzerklärung!